Widok chomika zamieniającego się w puszystą kulkę o puchatych policzkach jest zarówno zabawny, jak i rodzi uzasadnione pytanie.
Dlaczego to małe zwierzę musi nosić tak nieproporcjonalną ilość jedzenia w policzkach, skoro w jego misce zawsze jest jedzenie, donosi korespondent .
Odpowiedź leży w głębi instynktów ukształtowanych przez tysiące lat życia na wolności. Przodkowie chomików domowych byli wrażliwymi stworzeniami, a ich siedliska były niestabilne.
Zdjęcie: Pixabay
Zdolność do szybkiego gromadzenia i przenoszenia dużych zapasów żywności w bezpieczne miejsce była kwestią przetrwania. Ich woreczki policzkowe są wysoce wydajnym naturalnym narzędziem do transportu zasobów.
Nie są to zwykłe sakiewki, ale rzeczywiste skórzane worki zdolne do rozciągania się do niewiarygodnych rozmiarów, czasami większych niż rozmiar głowy zwierzęcia.
Nie ma w nich gruczołów ślinowych, więc jedzenie pozostaje suche i nie psuje się podczas krótkiej podróży od karmnika do gniazda. Mój pierwszy chomik jakimś cudem zdołał przemycić całą garść nasion do domu, po czym wypchnął je z triumfem i zaczął jeść.
Zwykle chomik nie trzyma jedzenia w policzkach zbyt długo, spieszy się, by dostarczyć je do swojej „spiżarni”. Obserwowanie, jak ostrożnie wyładowuje swoją zdobycz, przyciskając policzki łapkami, jest osobną przyjemnością. Jest to demonstracja wrodzonego, automatycznego zachowania.
Tworzenie takich rezerw daje zwierzęciu poczucie bezpieczeństwa i kontroli nad swoim środowiskiem. Nawet w warunkach obfitości w gospodarstwie domowym, będzie ono nadal to robić, ponieważ tak nakazuje mu natura.
Nie jest dobrym pomysłem zbyt częste wynoszenie schowanego jedzenia z domu, gdyż może to wywołać u zwierzaka duży stres. Lepiej jest okresowo sprawdzać zapasy i usuwać tylko łatwo psującą się żywność, pozostawiając ziarna i nasiona.
Niech będzie tym, kim jest – małym futrzastym strategiem gotowym na wszelkie przeciwności losu.
Czytaj także
- Co się stanie, jeśli kot zostanie sam: obalanie mitów na temat niezależności zwierząt domowych
- Dlaczego chomik biega w kole: nocny maraton jako kwestia przetrwania
